«اما استون» چگونه پردرآمدترین بازیگر زن شد؟ +تصاویر

«اما استون» به عنوان پر درآمدترین بازیگر زن سال معرفی شد.

خبرگزاری تسنیم: تا حدود پنج-شش سال پیش، اما استون جایی در معادلات سینمای جهان نداشت. بازیگری با کارنامه پر از فیلم های درجه دو و سه هالیوودی که به زحمت می توانستیم تعدادی از آنها را نزدیک به سطح «قابل دیدن» ارزیابی کنیم. اما از سال 2011 او توانست آرام آرام میان بازیگران هم نسل خودش جایی باز کند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند! اولین تلاش جدی اش برای جلب نظر اعضای آکادمی با فیلم «خدمتکار» اتفاق افتاد اما بیش از این که بازی وی در ساخته تیت تیلور دیده شود، وایولا دیویس، اکتاویا اسپنسر و جسیکا چستین دیده شدند. هر سه به نامزدی اسکار هم رسیدند و در نهایت این اکتاویا اسپنسر بود که جایزه بهترین بازیگر نقش مکمل زن را به خودش اختصاص داد. در روزگاری که هنوز بازیگران سیاه پوست می توانستند به راحتی نامزدی در اسکار را تجربه کنند.تابستان 2012 یک موقعیت بسیار عالی برای استون پیش آمد تا نقش گوئن استیسی را در مجموعه جدید «مرد عنکبوتی شگفت انگیز» بازی کند. فیلمی که در دایره آثار ابرقهرمانی قرار می گرفت و قطعا می توانست محدوده شهرت او را از مرزهای آمریکا فراتر ببرد. «مرد عنکبوتی» با اختلاف، پر فروش ترین فیلم کارنامه کاری بازیگر آن زمان 24 ساله هالیوودی شد. در حالی که 11 فیلم قبلی کارنامه کاری اما استون در بهترین حالت چیزی حدود 216 میلیون دلار فروخته بودند، این اثر در سینماهای جهان بیش از 757 میلیون دلار فروخت. حد فاصل «مرد عنکبوتی شگفت انگیز» 1 و 2، در سه اثر، از جمله انیمیشن «خانواده کرود ها» و فیلم «جوخه گانگستر» حضور پیدا کرد اما مجموع فروش این سه فیلم، فقط حدود 15 میلیون دلار بیش از قسمت دوم «مرد عنکبوتی» شد.

بازی در نقش گوئن استیسی برای بار دوم و این بار مرگی دراماتیک روی پرده سینما، محبوبیت اما استون را افزایش داد. حالا دیگر کارگردان های صاحب نام می توانستند به راحتی سراغ او بیایند و بدون کمترین ریسکی از او در قامت نقش اول آثارشان بازی بگیرند. اما نگاه خانم بازیگر به جوایز دوخته شده بود. شاید به همین جهت هم از میان تمام پیشنهادهایش، به «جادو در مهتاب» وودی آلن پاسخ مثبت داد. چون نامزدی فیلم های آلن در اسکار یا حضور در جشنواره بین المللی فیلم کن را قطعی می دانست. اما این بار اتفاقا ساخته آلن چندان بازخورد مثبتی نداشت و هیچ جایزه ای نبرد. استون از دومین تلاش خودش برای بردن جایزه هم نتیجه قابل قبولی نگرفت. اما تلاش سوم بالاخره نتیجه داد.

حضور در فیلم «بردمن» الخاندرو گونسالس اینیاریتو، او را تا آستانه کسب اسکار برد. فیلم نامزد نه تندیس آکادمی، از جمله در بخش های بهترین فیلم، کارگردانی، فیلمنامه ارجینال، بازیگر نقش اول و مکمل مرد و البته بازیگر نقش مکمل زن شد. اینیاریتو جوایز را درو کرد. سه جایزه بهترین کارگردانی، بهترین فیلمنامه ارجینال و بهترین فیلم به این فیلمساز مکزیکی رسید تا صدای شان پن هم درآید. اما سهم استون در حد همان نامزدی و یک مجسمه اسکار لگویی باقی ماند.در قامت بازیگر نامزد اسکار باز با وودی آلن همکاری کرد اما انگار قرار نبود فیلم های مشترک این دو سرنوشت «آنی هال»، «نیمه شب در پاریس» یا حتی «جاسمین غمگین» را پیدا کند. اوج افتخار «مرد غیرمنطقی» این بود که در حاشیه جشنواره کن روی پرده رفت. سال 2016، بار دیگر عدد سه جادوی خودش را به اما استون نشان داد. او فقط در یک فیلم سینمایی مهم بازی کرد: «لا لا لند»، اثر جدید و موزیکال دیمین شزل. کارگردانی که با «ویپلش» آکادمی را شیفته خودش کرده بود. سومین فیلم کارنامه کاری اما استون، بعد از «خدمتکار» و «بردمن» که توانست نامزد اسکار بهترین فیلم شود. این بار اعضای آکادمی استون را نامزد جایزه بهترین بازیگر نقش اول زن کردند و تندیس افسانه ای اسکار را به او دادند.

حالا نام اما استون در کنار چهره هایی مثل مری پیکفورد، کاترین و آدری هپبورن، اینگرید برگمن، بتی دیویس و جون کرافورد، گریس کلی، جولی اندروز و مریل استریپ قرار گرفته بود. در میان بازیگران الیت هالیوود. جایزه اسکار او را وارد لیست 100 چهره تاثیر گذار مجله تایم در سال 2017 کرد. فوربز هم اخیرا نام او را با درآمدی 26 میلیون دلاری در صدر جدول پر درآمدترین بازیگران زن سال قرار داد، با این تفاوت که بر خلاف اسکارلت جوهانسون و جنیفر لاورنس، بدون حضور در فیلم های بلاک باستر ابرقهرمانانه در یک سال گذشته، این عنوان را به خودش اختصاص داده و بر خلاف جنیفر آنیستون و نیکول کیدمن بدون حضور در تبلیغات تلویزیونی ایرلاین های عربی. چیزی که شاید تا پنج سال پیش برای استون یک آرزو بود.بازیگر «لا لا لند» اما نتوانست مثل خیلی از ستاره های همردیفش، لنز دوربین ها را به سمت خودش بچرخاند. نه زندگی خصوصی جذابی داشت و نه مدام با اعتراض علیه ترامپ نام خودش را سر زبان ها می انداخت. به صورت گذرا در حد چند مصاحبه و نظر در مورد موضوعات روز هالیوود و آمریکا صحبت کرده اما به طور کلی زندگی آرامش را با این مسائل به حاشیه نکشیده است. نه مثل هم نام بریتانیایی اش اما واتسون در راستای کمپین های فیمینیستی پا به صحن سازمان ملل گذاشت و نه مثل انه هاته وی پس از انداختن رایش در صندوق، روی صفحات مجازی عکس خودش را با برچسب «من رای دادم» منتشر کرد. اما تاریخ هالیوود ثابت می کند در طول این سال ها فقط ستاره هایی باقی می مانند که بتوانند کارکرد خودشان را برای ایالات متحده داشته باشند. اساسا نظام رسانه ای آمریکا، فردی معمولی را تبدیل به ستاره می کند تا بعدا بتواند در راستای اهداف خودش از او استفاده تبلیغاتی کند.

اما استون یک بار برنده اسکار شد اما اگر می خواهد دوباره به این جایزه دست پیدا کند، باید وظایف خودش را به درستی انجام دهد. شاید به همین خاطر هم هست که اخیرا شروع به مصاحبه هایی در اعتراض به تبعیض جنسیت یا در حمایت از برابری کرده است.

او به زودی با «نبرد جنسیت ها» به پرده های سینما باز می گردد تا شانس خودش را برای تکرار اسکار آزمایش کند. فیلمی احتمالا با مضمون برابری جنستی که می تواند دقیقا همان کارکردی را که آمریکا می خواهد داشته باشد. باید دید پایان امسال، روزهای اوج خانم بازیگر هم تمام می شود یا رویای او کماکان ادامه دارد؟

منبع: فردا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.fardanews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فردا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۴۴۶۲۵۱۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

روایت سمیرا حسن‌پور  از پشت صحنه سریال اسکار | آقای مدیری آدم را بد عادت می‌کند

آفتاب‌‌نیوز :

سیمرا حسن پور البته پیش از این هم در سریال‌های شبکه نمایش خانگی مثل جیران حسن فتحی و رئالیتی‌شوی شب‌های مافیا حضور داشته است. حالا هم در حال بازی در سریال گردن‌زنی به کارگردانی سامان سالور، همسرش، است که تصویربرداری‌اش احتمالا تا مرداد ماه به طول می‌انجامد. با او در باره حضور در شبکه نمایش خانگی و سریال جدیدش صحبت کردیم:

در چند سال گذشته چندین همکاری با شبکه نمایش خانگی داشته‌اید. از تجربه این سریال‌ها بگویید. چه تفاوت‌هایی با تلویزیون وجود دارد؟

حتما تفاوت دارد. ممیزی‌های کمتری هست و دستمان برای طرح مسائل مختلف بازتر است. من سر سریال جیران بودم و دو تا هم رئالیتی شو داشتم.

با توجه به این بازخورد‌ها فکر می‌کنید مخاطبان تلویزیون بیشتر است یا شبکه نمایش خانگی؟

تلویزیون پیش از این بیننده‌های بیشتری داشت. رسانه‌ای است که رایگان در اختیار همه است و همه می‌توانند ببینند. به همین دلیل هم پیش از این بینندگان بیشتری داشت. اما مدتی است تعداد تماشاگرانش کمتر شده است. امیدوارم به روال سابق برگردد و باز هم همان تعداد بیننده را داشته باشد. برای این که جایگاه دیگری دارد. شما نمی‌توانید مثلا سریال پایتخت را با هیچ سریال دیگری مقایسه کنید. چه اشکالی داشت که تلویزیون اینقدر پربیننده بود؟ شبکه نمایش خانگی یک مقدار مخاطبان خاص‌تری دارد که قشر متوسط رو به بالا هستند.

احتمالا یکی از دلایلش همان مبلغ اشتراکی است که باید پرداخت کنند.

دقیقا. تصور من همین است. کسانی که در شهرستان‌های کوچک هستند یا از نظر مالی ضعیفند، به این پلتفرم‌ها دسترسی ندارند. با این وجود بینندگان خودش را دارد که تعدادشان کم هم نیست.

اصولا رسانه برایتان مهم است؟ یعنی برایتان فرق می‌کند که در تئاتر باشید یا سینما یا تلویزیون؟

من از اول هم عاشق پرده نقره‌ای سینما بودم.

علی‌رغم این که کارتان را با تئاتر شروع کردید.

بله. من خیلی اتفاقی با تئاتر شروع کردم. من از اول سینما را دوست داشتم، ولی در دانشگاه تئاتر خواندم. برای نمایش مصائب استاد نوید ماکان کار آقای بیضایی برای ایشان تست دادم و پذیرفته شدم و کار کردم. ولی بعد سمت تصویر رفتم. تئاتر هم البته بسیار جذاب است، ولی من سینما را ترجیح می‌دهم.

از برنامه اسکار صحبت کنیم. چطور تجربه‌ای بود؟

من اصولا در این برنامه‌ها شرکت نمی‌کنم. ولی چون این کار آقای مدیری بود، رفتم. تجربه جذابی بود و ژ ژ صحنه‌هایش در شبکه‌های اجتماعی پربازدید شد. سر صحنه هم خیلی خندیدیم و خوش گذشت. مدت‌ها بود انقدر نخندیده بودم. نعیمه نظام دوست واقعا دوست داشتنی است و باعث شد بخندیم. اصلا فضای خوبی سر تصویربرداری وجود داشت. خود آقای مدیری و بقیه کسانی با آن‌ها هم گروه بودم مثل بهنام تشکر و محمدرضا هدایتی هم بسیار عالی بودند. نظرم نسبت به این برنامه‌ها اصلا عوض شد.

این دومین همکاری شما با مهران مدیری است و پیش از این ساعت ۶ عصر را با او کار کرده بودید. کار با او چطور است؟

آقای مدیری آدم را بدعادت می‌کند. انقدر کار با او جذاب است که دیگر نمی‌خواهید بعد از آن سر کار دیگری بروید. چون شرایط کار خیلی انسانی و درست است.

این شرایط درست که می‌گویید، چیست؟

از نظر زمان کار خیلی خوب است به عوامل اهمیت می‌دهد. یعنی زمان‌بندی طوری نیست که از ۵ صبح سر کار باشی تا آخر شب. این باعث می‌شود بازیگر و همینطور بقیه گروه آرامش داشته باشند. این مسئله سر کار‌های دیگر وجود ندارد. مقدار زمانی که در روز کار می‌کنند خیلی زیاد است و ساعت‌های آفیش‌ها هم بد است. ولی سر کار آقای مدیری همه چیز خیلی فکرشده است و جو آرام است. کسی سر کسی داد نمی‌زند و فضای بسیار آرامی وجود دارد. خودش هم انسان محترمی است و همه چیز سر کار خوب است. امیدوارم دوباره قسمت باشد با او کار کنم.

شما فیلم «تابستان همان سال» را هم در جشنواره سال گذشته داشتید که محمود کلاری کارگردانش بود.

به نظرم آقای کلاری یک فیلم ماندگار ساخته است. واقعا برای من تجربه درخشانی بود. در این قاب‌ها و تصاویر کیف کردم. هر لحظه‌اش برای من خوشایند بود که می‌توانم با این قاب‌ها در تصویر بمانم. نمی‌توانم بگویم چقدر برای من رویایی بود. تمام لحظه‌ها انگار نقاشی می‌شد. فضای کار در دهه‌های سی و چهل می‌گذشت و من خیلی این زمان را دوست دارم. از گلدان‌های حیاط گرفته تا دیوار‌ها و غذایی که می‌خوردیم برای من جذاب بود. خوشحالم که توانستم این فضا را از طریق این فیلم تجربه کنم. اصلا علاقه من به سینما و بازیگری به همین دلیل است که می‌توانم زندگی‌هایی را تجربه کنم که در واقعیت نمی‌شود.

از امکان تجربه زندگی‌های مختلف در سینما گفتید. جایی هم گفته اید وقتی می‌خواهم نقشی را بازی کنم سعی می‌کنم با او زندگی کنم و او را وارد زندگی واقعی ام می‌کنم.

بله. تا جایی که می‌توانم این کار را می‌کنم. مثلا در سه کام حبس که نقش یک پرستار را داشتم، واقعا ده روز در بیمارستان کنار پرستار‌ها ایستادم و از آن‌ها یک چیز‌هایی یاد گرفتم. سر فیلم تمشک هم سعی کردم زیست آن شخصیت را تجربه کنم. مثل او چادر سرم می‌کردم و بیرون می‌رفتم. وسایل ارتباط جمعی مثل موبایل و لب تاپ را کنار گذاشتم و خواستم تنهایی را تجربه کنم؛ و این‌ها باعث شد افسرده شوید.

بله. من قبل از فیلم تمشک اصلا نمی‌دانستم افسردگی چیست. آدم شاد و سرحالی بودم و بازی کردن در این نقش واقعا برایم سخت بود. الان برایم خیلی راحت شده، چون دنیای امروز به این سمت رفته است.

بازی در تمشک و افسردگی که سراغتان آمد باعث شد ۶ کیلو وزن کم کنید. درست است؟

بله. سر آن کار ۶ کیلو کم کردم، سر کار آقای کلاری هم ۱۳ کیلو کم کردم. چون آقای کلاری می‌گفت یک این شخصیت نحیف‌تر و لاغرتر از تو است. مسئله دیگری که وجود دارد این است که به جز این که زیست شخصیتی را که می‌خواهم بازی کنم، از نزدیک تجربه می‌کنم. اگر شخصیت هم مربوط به گذشته باشد، در باره آن زمان مطالعه می‌کنم. سر کار تابستان همان سال، من تعداد زیادی کتاب قجری خواندم. می‌خواستم از کنار هم قرار دادن آن‌ها به این درک برسم که یک زن در آن زمان چطور زندگی می‌کند. چون معتقدم آن حس را باید درون خودم پیدا کنم.

از کار با همسرتان سامان سالور بگویید. این نسبت ناخودآگاه روی کارتان تأثیر دارد؟

من و سامان طرز تفکرمان خیلی به هم شبیه است. هر دو در کار به هم آزادی می‌دهیم. اگر من برای نقشی مناسب باشم، نقش را به من می‌دهد، اگر نه هیچ اصراری نیست و او هم این کار را نمی‌کند. من سر کار‌های دیگر هستم و او هم می‌تواند بازیگران دیگری را دعوت کند. ولی اگر جایی بفهمد نقش به درد من می‌خورد و من می‌توانم چیزی به آن نقش اضافه کنم، حتما از من استفاده می‌کند. خودش همیشه می‌گوید وقتی بازیگری در کنارم است که برای کار تلاش می‌کند و بازیگر خوبی هست چرا از او استفاده نکنم؟ این را دارم نقل به مضمون می‌گویم، نمی‌خواهم از خودم تعریف کنم. می‌گوید من از بازیگری که ایده دارد و با عشق و علاقه تلاش می‌کند تا به نقش برسد، چرا استفاده نکنم. سامان هم در بازیگری من بسیار موثر بود. اولین کار من در سینما با او بود؛ که برای آن جایزه هم گرفتید.

بله هم جایزه جهانی گرفتم و هم در فجر کاندید شدم. برای فیلم سه کام حبس هم جایزه گرفتم. سامان اصولا من را در کار فقط به عنوان بازیگر می‌بیند. اینطور نیست که حواسش به من بیشتر از بقیه باشد. یعنی ممکن است کاملا یک سکانس من را از فیلم بیرون بیاورد. در این موارد خیلی حرفه‌ای کار می‌کند.

الان هم که سر سریال با او هستید.

بله. سریال گردن زنی که خیلی داستان عجیب و غریب و معمایی دارد با حرکت‌های فروان. به نظرم کارگردانی این کار خیلی سخت است، ولی سامان از پس آن برآمده است. من که خیلی از بودن در این سریال خوشحالم. برای اولین باز نقشی دارم که کمی‌شبیه خودم است.

منبع: همشهری آنلاین